Super Reportaż

Zdziwił się, gdy na pytanie, czy ma sympatię, odpowiedziała, że jest jeszcze za mała, by zadawać się z chłopakami. No, nie żartuj. Serio? - uśmiechnął się krzywo, po czym nie czekając, co odpowie, rzucił się na dziewczynkę i zaczął „wprowadzać ją w dorosłe życie”, zdzierając z niej ubranie. Próbowała mu się wyrwać, ale był od niej silniejszy. Zrobiło jej się niedobrze, bała się, że zaraz zemdleje. Znikąd ratunku...

Wszystko zaczęło się 18 listopada 2011 roku od Afganistanu, Iraku i Kenii, o których w Galerii Atelier opowiadał Ryszard Majewski, dziennikarz Polskiego Radia Lublin. Przez te wszystkie lata lokalizacje Spotkań Chełmskiego Klubu Podróżników zmieniały się kilkukrotnie, ale jedno pozostało niezmienne – zapraszano i gromadzono na nich zapalonych pasjonatów podróży.

Zarówno te oswojone, jak i całkiem nierozpoznane jeszcze i niezgłębione, artystyczne przestrzenie czają się w każdym zakamarku jej wrażliwej, a czasami hardej i rogatej duszy. Kobieta z pędzlem i wiertarką w dłoni. Tańcząca wśród leśnych ostępów i na spowitych wiatrem bezdrożach. Taka właśnie jest pani Anna. Trochę domowa i dzika zarazem. Przez wiele lat związana z Chełmskim Domem Kultury, teraz angażuje się w budowę zaszytej w zieleni "Szumerówki" - swojego miejsca na ziemi i jednocześnie azylu dla artystów starszych i młodszych...

Chełmianie mają talent! I to niejeden, bo do ostatniej edycji popularnego telewizyjnego programu zaproszono aż dwie ekipy z Chełma: Agnieszkę Mielniczuk – mistrzynię sztuki carvingu, czyli rzeźbienia w owocach i warzywach, oraz zespół Falochron. Jak poszło Chełmianom w "Mam talent"? Niestety, na razie nie mogą nic zdradzić. Wszystko okaże się podczas emisji kolejnych odcinków najnowszej, 15-tej już edycji tego programu, a będą one emitowane w każdą sobotę do 13 kwietnia o godz. 20 w TVN.

W jednej z ostatnich scen filmu „Powstaniec 1863” sędziwa hrabianka mówi do ks. Stanisława Brzóski, dowódcy powstańczej partii na Podlasiu, „Przykro, że ludzie was opuścili”. Grany przez Sebastiana Fabijańskiego bohater odpowiada natomiast „Ktoś musi nam pomóc. Inaczej nasza ofiara jest bezsensowna”. Czy pośród aktualnych, dzisiejszych tekstów kultury można odnaleźć bardziej wymowny obraz? Taki, który mógłby stanowić punkt odniesienia dla walki, którą prowadzą dziś rolnicy w Dorohusku i innych zakątkach naszego regionu?

Czarny ford sierra na ukraińskich tablicach podjechał do przejścia granicznego Dorohusk-Jagodno i stanął w kolejce aut. Siedzieli w nim dwaj mężczyźni. Kierowca opuścił szybę, wystawił głowę na zewnątrz i rozejrzał się wokoło. Uznał, że jest bezpiecznie...

Zanim wycelował do kobiety i nacisnął spust rewolweru, przed oczami przeleciały mu, niczym na przyspieszonym filmie, dwa ostatnie lata. Pomyślał o błękitnym niebie, które z wolna zasnuwało się chmurami, coraz ciemniejszymi i cięższymi. A kiedy oddał strzał i zobaczył ją wijącą się na podłodze w przedśmiertnych konwulsjach, stwierdził, że inaczej być nie mogło. Gradowe chmury sprowadziły nawałnicę.

- To powstanie robili często ludzie bardzo młodzi, liczący nierzadko tylko 20 lat. Czasami gimnazjaliści. Ale było to też powstanie, które skupiło przedstawicieli wszystkich warstw społecznych. Ubiegali się o sprawy dla nas najważniejsze. To, co nigdy nie ulegnie przedawnieniu – twierdzi Wiesław Antoniak, prezes odwołującego się do tradycji powstania styczniowego Stowarzyszenia „Michalec 1864”. Uważa, że należy się spieszyć, ponieważ pasjonatów jest z roku na rok coraz mniej.

- Jeśli masz własne zainteresowania, pasję, po prostu wyrusz w drogę. Nie warto wsłuchiwać się w to, co sądzą na ten temat inni. Warto natomiast spełniać swoje marzenia – mówi Krzysztof Fidler, historyk-amator, który właśnie rozpoczął publikację materiałów na swoim autorskim kanale Youtube „Krzysztof Fidler Podróże dla Pasji”. Po najciekawszych miejscach Europy związanych z II wojną światową podróżuje wybudowanym przez siebie samochodem typu kamper.

W ogarniętym mrokiem wojny świecie wybrali życie. Mieli przecież własne marzenia, plany, dzieci, które miały dojrzeć, dorosnąć. Po cichu liczyli pewnie na wnuki, oczyma wyobraźni rysowali ich przyszłe domy i rodziny. A mimo to zdecydowali się zaryzykować. Postawić wszystko na jedną kartę. Dla jednego życia. Dla Marysi...

Wysłała go do studni po wodę. Coś musiało zwrócić uwagę mężczyzny, bo idąc, uważnie rozglądał się na boki. Napastnika czającego się w mroku zobaczył jednak zbyt późno, żeby się przed nim skutecznie bronić. Po chwili rozległ się głuchy odgłos pierwszego uderzenia i łoskot upadającego na ziemię ciała.

Masywne skrzydło drewnianych drzwi sunie lekko w głąb wpół zaciemnionego holu. Próg tajemniczego, nieco bajkowego wnętrza przestępuje bucik wytwornej damy. Tuż za nią spieszy, obładowany pakunkami i kuframi, hotelowy boy. Na piętro budynku, w którym się znalazła, wiodą solidne, żeliwne, a jednocześnie niezwykle lekkie w swojej formie, ażurowe schody. Pierwsze promienie słońca wpadają przez okrągłe „oko” kolorowego witraża.

Spotykają się w każdy poniedziałek w Chełmskim Domu Kultury. W kolorowej pracowni, która zawsze pachnie świeżą farbą, często przesiadują do późnego wieczora. Dopiero 22 na zegarze oznacza definitywny koniec zajęć. A i tak, pomimo tak później pory, niektórym naprawdę ciężko oderwać się od sztalug, kredek, farb, papieru czy płótna i zostawić w tym miejscu swoje artystyczne hobby aż do następnego tygodnia. To nie tylko pasja ich tu trzyma. W dużej mierze to też sprawa otwartej i kreatywnej atmosfery, jaka panuje w tej pracowni twórczej oraz instruktorki Anny Szumery, która grupę "Alternatywa" prowadzi już od ponad 20 lat.

Księżyc niczym latarnia oświetlał mu drogę. Idąc przez podwórze, ostrożnie stawiał kroki, żeby przypadkowy hałas kogoś nie zbudził, bądź nie zaalarmował psów. Otworzył wrota do stodoły i wślizgnął się do środka. Wiedział, że tu go znajdzie. Z powodu panujących w ostatnich dniach upałów, wiele osób sypiało w stodole zamiast w nagrzanych słońcem domach.

Mimo iż dziedzic był martwy, mężczyzna, który go zastrzelił, przez dłuższą chwilę pastwił się nad zwłokami. Na oczach żony i córki Węgleńskiego, kopał jego ciało i dziurawił je nożem, pokrzykując w łamanej polszczyźnie.