Niedziałowice

Podczas gdy większość lokalnych społeczności naszego powiatu festiwal smaków jesieni rozpoczyna od ziemniaczanej uczty, niedziałowicka wspólnota skrzykuje się, robi burzę mózgów, a później wszyscy zachwyceni są jej efektami. - Nasze święto dyni organizowaliśmy już po raz dziesiąty. Staramy się, aby nie zabrakło nigdy kolorów i ciekawych pomysłów – uchyla rąbka tajemnicy jedna z organizatorek Agnieszka Hasiec-Bzowska. Zaglądamy więc za kulisy akcji, ciekawi tego, jak uczestnicy bawili się w tym roku.

W Niedziałowicach widok spacerujących po szosie bocianów przestał już kogokolwiek dziwić. Ptaki chętnie zaglądają na podwórka i wychowują w pobliżu ludzkich siedzib swoje potomstwo. Nadlatują, zwiastując wiosnę i oddalają się, komunikując słotną jesień. Traktowani są jak swoi. I ich życie traktowane jest tutaj z należytym szacunkiem. - Nie wyobrażam sobie, aby mogło być inaczej. To nasi „bracia mniejsi” - mówi mieszkanka miejscowości Monika Terepora, która razem ze swoją przyjaciółką, Marzanną Czajką, udzieliła pomocy potrąconemu przez pędzący samochód boćkowi.

Trudno powiedzieć, co kryje się w umysłach dorosłych, którzy nagle postanawiają powrócić do dziecięcych lat i pobawić się na placu zabaw – miejscu, które z założenia służyć ma dzieciom. Puszyste kobiety i rośli mężczyźni testują wytrzymałość delikatnych huśtawek i karuzel. Zjeżdżają też na tzw. tyrolkach, a po beztroskiej zabawie pozostawiają po sobie nieprzyjemne odpady. Tak, jak w Niedziałowicach. Kto kogo powinien więc uczyć? Dorośli dzieci, czy dzieci dorosłych?

Weronika Wójcik i jej rodzina stanowią najlepszy dowód na to, że warto budować na pozostawionym nam przez przodków fundamencie historii. Jej dom i magiczny ogród to miejsca pełne tajemnic i śladów przeszłości, które z troską pielęgnuje. - Jestem tradycjonalistką i nie wstydzę się tego. Wręcz przeciwnie. Uważam, że moja, nasza historia, jest niezwykła. Uwielbiam ją zgłębiać – mówi niedziałowiczanka. Istotnie – o życiu pradziadka pani Weroniki, Franciszku Czubie, można opowiadać godzinami.

Stowarzyszenie „Nasze Niedziałowice” to jedna z tych grup lokalnych społeczników, które dzisiaj stanowią już prawdziwą rzadkość i prawdziwy wzór do naśladowania. Krok po kroku, uparcie, dążą do realizacji wyznaczonych przez siebie celów. Co znalazło się na liście ich najbliższych planów? Sprawdzamy.

Chodzi o problem brudnej, brązowej wody, która raz na jakiś czas spływa z kranów mieszkańców Niedziałowic. Do ich alarmujących doniesień odnosiliśmy się w jednym z ostatnich numerów. Władze gminy twierdzą, że tak naprawdę problem rozwiązać może tylko przeniesienie ujęcia z Aleksandrii Niedziałowskiej do Niedziałowic. Ale zauważają też inne niepokojące zjawiska, o których dyskutowano podczas ostatniej sesji rady gminy.

Mieszkańcy Niedziałowic zareagowali na materiał, jaki na naszych łamach opublikowały władze gminy i pytają, dlaczego w planach inwestycyjnych na ten rok nie ujęto ich miejscowości i istotnych, w ich opinii, zagadnień. - Warto zauważyć, że jest ich kilka – zaniedbana sieć wodociągowa, lokalna świetlica. Uważamy, że o nas zapomniano - sygnalizują nam mieszkańcy. Burmistrz Tadeusz Górski uważa z kolei, że nikt o Niedziałowicach nie zapomniał. I zaznacza, że współpraca z sołectwem układałaby się zapewne lepiej, gdyby jego mieszkańcy otwarcie mówili o swoich potrzebach.

Pełnią życia żyje się chyba wtedy, kiedy można spełniać swoje marzenia. A mieszkańcy Niedziałowic i członkowie Stowarzyszenia „Nasze Niedziałowice” robią to bardzo skutecznie. Promują turystykę, rozsławiają swoją „małą Ojczyznę” poza granicami kraju i cieszą się ulotnymi przyjemnościami, jakie daje polska jesień. Można? Można!