retrokryminał

Zdziwił się, gdy na pytanie, czy ma sympatię, odpowiedziała, że jest jeszcze za mała, by zadawać się z chłopakami. No, nie żartuj. Serio? - uśmiechnął się krzywo, po czym nie czekając, co odpowie, rzucił się na dziewczynkę i zaczął „wprowadzać ją w dorosłe życie”, zdzierając z niej ubranie. Próbowała mu się wyrwać, ale był od niej silniejszy. Zrobiło jej się niedobrze, bała się, że zaraz zemdleje. Znikąd ratunku...

Zanim wycelował do kobiety i nacisnął spust rewolweru, przed oczami przeleciały mu, niczym na przyspieszonym filmie, dwa ostatnie lata. Pomyślał o błękitnym niebie, które z wolna zasnuwało się chmurami, coraz ciemniejszymi i cięższymi. A kiedy oddał strzał i zobaczył ją wijącą się na podłodze w przedśmiertnych konwulsjach, stwierdził, że inaczej być nie mogło. Gradowe chmury sprowadziły nawałnicę.

Księżyc niczym latarnia oświetlał mu drogę. Idąc przez podwórze, ostrożnie stawiał kroki, żeby przypadkowy hałas kogoś nie zbudził, bądź nie zaalarmował psów. Otworzył wrota do stodoły i wślizgnął się do środka. Wiedział, że tu go znajdzie. Z powodu panujących w ostatnich dniach upałów, wiele osób sypiało w stodole zamiast w nagrzanych słońcem domach.

Mimo iż dziedzic był martwy, mężczyzna, który go zastrzelił, przez dłuższą chwilę pastwił się nad zwłokami. Na oczach żony i córki Węgleńskiego, kopał jego ciało i dziurawił je nożem, pokrzykując w łamanej polszczyźnie.

Ustawił w rzędzie puste butelki po winie i kolejno do nich strzelał. Bili mu brawo, ilekroć kula roztrzaskała butelkę. To był western na żywo. Częściej jednak pudłował, niż trafiał. Ale co tam, w końcu nie był szeryfem z Arizony, ani Jesse Jamesem. Poza tym sporo wypił. Zabawa w Dziki Zachód, która miała miejsce we wsi Tarnawa Duża, zakończyła się tragicznie.