Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
Reklama
Reklama

Lubelskie: Poszła się wyleczyć, po operacji straciła głos

Po zabiegu usunięcia lewego płata tarczycy pacjentka straciła głos. Czy specjalista z zamojskiego szpitala „papieskiego” popełnił błąd w sztuce lekarskiej? To spróbuje wyjaśnić prokuratura, która wszczęła śledztwo w sprawie narażenia kobiety na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez niewłaściwe przeprowadzenie zabiegu.
  • Źródło: https://www.kronikatygodnia.pl/artykul/31199,zamoscbilgoraj-poszla-sie-wyleczyc-po-operacji-stracila-glos
Lubelskie: Poszła się wyleczyć, po operacji straciła głos

Autor: Pixabay

O sprawie informuje zamojska Kronika Tygodnia. Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa trafiło do Prokuratury Rejonowej w Zamościu, która – z uwagi na współpracę z lekarzami szpitala „papieskiego” – poprosiła o wyłączenie i przekazanie sprawy do prowadzenia innej jednostce. Zajęli się nią śledczy z Biłgoraja. – Po zgromadzeniu dokumentacji medycznej, będziemy przesłuchiwać świadków, a następnie sprawa zostanie skierowana do zaopiniowania przez biegłych zakładu medycyny sądowej – poinformowała nas Ewa Kuźnicka, szefowa Prokuratury Rejonowej w Biłgoraju.

W dobrym stanie

Mieszkanka Zamościa chorowała na raka tarczycy. W sierpniu 2019 r. przeszła zabieg usunięcia płata prawego tarczycy, który wykonano na oddziale chirurgii ogólnej i onkologicznej zamojskiego szpitala „papieskiego”. Niedługo po tym, decyzją konsylium onkologicznego, zamościanka została zakwalifikowana do kolejnej operacji. Chodziło o radykalne wycięcie tarczycy, czyli usunięcie pozostałego, lewego płata. Do zabiegu doszło w październiku 2019 r.

Pacjentka została po zabiegu wypisana do domu – jak napisano w karcie informacyjnej – w stanie dobrym, choć nie mogła mówić. Po opuszczeniu szpitala jej stan się pogorszył. Dodatkowo, nikt jej nie poinformował o negatywnych skutkach zabiegu, który – jak się później okazało – doprowadził do uszkodzenia nerwu krtaniowego wstecznego, czego konsekwencją było porażenie strun głosowych, a ponadto nie udzielono pacjentce żadnych zaleceń co do dalszego leczenia.

Nie powinni operować

Kobieta, która do tej pory ma kłopoty z mówieniem, nie zamierzała tego tak zostawić i zgłosiła swój przypadek do Wojewódzkiej Komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych w Lublinie. Komisja – w oparciu o opinię biegłych – wydała orzeczenie potwierdzające nieprawidłowości w leczeniu. W trakcie postępowania ustalono, że szpital nie dysponował sprzętem niezbędnym do przeprowadzenia skomplikowanej operacji, a tym samym zabieg w ogóle nie powinien być przeprowadzony w zamojskiej placówce. Z uwagi na to lekarz, który zdecydował o możliwości przeprowadzenia operacji oraz doprowadził do uszkodzenia nerwu krtaniowego, popełnił błąd medyczny, a więc umyślnie spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu pacjentki. Dodatkowo, wypisując pacjentkę ze szpitala w „stanie dobrym” (taka informacja znalazła się na karcie pobytu w szpitalu) mogło dojść do poświadczenia nieprawdy w dokumentacji.

Dużo wycierpiała

Takie są ustalenia Wojewódzkiej Komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych w Lublinie. Po otrzymaniu jej orzeczenia, mieszkanka Zamościa postanowiła złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do prokuratury, a ta wszczęła śledztwo w sprawie narażenia kobiety na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez niewłaściwe przeprowadzenie zabiegu. Na ustalenia śledczych trzeba będzie poczekać.

Zwróciliśmy się do dyrekcji Szpitala Wojewódzkiego im. Papieża Jana Pawła II w Zamościu z pytaniami, czy poczuwa się do winy i czy po orzeczeniu Wojewódzkiej Komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych w Lublinie zaproponowano pacjentce jakieś odszkodowanie. Odpowiedzi nie otrzymaliśmy.

A pacjentka? – Dużo się wycierpiałam, moja rodzina też musiała wiele przejść – powiedziała nam mieszkanka Zamościa. – Przez 8 miesięcy w ogóle nie mówiłam i wszystko mogło się różnie skończyć. Sama musiałam walczyć o odzyskanie głosu. Do tej pory mam problemy z mówieniem, utrzymują się duszności, psychikę też ciężko odbudować. Człowiek nie idzie do szpitala po to, żeby z niego wyjść w gorszym stanie. Lekarz mógł powiedzieć, że nie mając odpowiedniego sprzętu, ryzyko komplikacji jest większe. Nie powiedział, a w szpitalu usłyszałam później, że o komplikacjach mogłam się dowiedzieć z internetu. Nikt nie powiedział „przepraszam”. Miałam silną wolę, żeby z tego wyjść i muszę doprowadzić tę sprawę do końca.

Czytaj także:

 


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
Reklamabaner reklamowy
Reklama
Reklamabaner reklamowy
Reklamabaner reklamowy
Reklama
News will be here
Reklama
Reklama
News will be here
Reklama