Super Reportaż

Trzymał ją za włosy i wpychał jej głowę do garnka z wrzątkiem. Nie miała siły, żeby się wyswobodzić. W zasięgu prawej ręki miała nóż, którym przed chwilą kroiła mięso i warzywa na zupę. To była jej jedyna szansa...

Znaleziona w zgrabach słomy dziewczynka żyła. Była w złym stanie: bardzo wychłodzona, miała niewłaściwie zabezpieczoną pępowinę. Dziecko zostało przetransportowane do szpitala na oddział dla noworodków. Po kilka dniach minęło zagrożenie życia. Ta historia, pełna nieoczekiwanych zwrotów, mogłaby posłużyć jako scenariusz dramatycznego filmu. Trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę w małej wsi Rożki w powiecie krasnostawskim.

Katowali mężczyznę blisko 10 minut. Przestali dopiero wtedy, gdy ekspedientka ze sklepu zagroziła wezwaniem policji, jeśli się nie uspokoją. Pobitego nie dało się uratować. Zmarł na skutek rozległych obrażeń całego ciała. MARIUSZ GADOMSKI PRZYPOMINA WSTRZĄSAJĄCE ZDARZENIE SPRZED LAT...

Po nitce do kłębka... właśnie tak lokalni regionaliści dotarli do historii "Sprawiedliwych wśród Narodów Świata" i odtworzyli historię żydowskiego chłopca z Zawadówki, którym był Mike Rodzynek. Ogrom historycznej pracy spoił ich losy w jedną całość.

Od samego początku jest w Stowarzyszeniu Upamiętniania Polaków Pomordowanych na Wołyniu. Wspólnie z koleżankami i kolegami wyjeżdżała za Bug, w miejscach mordów stawiała metalowe krzyże, zbierała relacje świadków i organizowała uroczystości rocznicowe. Wszystko skrzętnie zapisywała. Tak powstała kilkutomowa kronika, dokumentująca 30-letnią działalność stowarzyszenia.

Podobno kilka razy dziennie zmieniał wygląd. W jednej godzinie udawał żebraka, a w następnej wytwornego dżentelmena z Warszawy, szukającego domu na letnisko.

Mogła z nim zerwać nie raz. Nigdy nawet o tym nie pomyślała. W sądzie tłumaczyła się strachem przed prześladowcą, który podobno był dla niej brutalny. Nie trzymał jej jednak pod kluczem. Odejść mogła w każdej chwili. Oprócz strachu chyba zadziałało coś, co wiele lat później nazwano syndromem sztokholmskim, oznaczającym przywiązanie ofiary do sprawcy.

„W sierocińcu po dziedzińcu / Chodzą dzieci wkoło / A za siatką wróbli stadko / Bawi się wesoło. Rozćwierkały w świecie całym – Stąd i ja wiem o tym / Że to wprawdzie sierociniec / Ale nie sieroty” - pisał w swojej „Kołysance” Jacek Kaczmarski. 41 lat temu wielu rodziców nie mogło spędzić świąt ze swoimi pociechami. Wigilię spędził w chełmskim więzieniu również Józef Franciszek Fert, emerytowany profesor KUL, edytor, historyk literatury, znawca twórczości Cypriana Norwida. Nie żałuje jednak podjętych wówczas wyborów.

Nie nerwowe chichotanie jako reakcję na coś, czego by się nie spodziewali, lecz w pełni świadomy rechot. Jeden, drugi cios. Ja też chcę – więc i trzeci. To było "preludium". Ale nos pękł. A potem reszta...

Nie dawali oznak życia. Skrzepnięta krew z ran zabarwiła surowe deski podłogi na kolor rdzawobrunatny. Obok wyciągniętej ręki jednego z chłopaków leżał pistolet.

U dwojga dzieci wystąpiły nudności, biegunka, bóle brzucha i gorączka. Typowe objawy grypy żołądkowej lub zatrucia pokarmowego. Przykra dolegliwość, ale od tego się nie umiera. Lekarz zaaplikował małym pacjentom antybiotyki i zalecił leżenie w łóżku.

Alina Struska w relacji składanej dla Archiwum Społecznego Ziemi Wojsławickiej sięgnęła do najgłębszych pokładów swojej "rodzinnej" pamięci, czyli początków XX wieku. To historia jednej z wielu polskich rodzin, która nieoczekiwanie została wciągnięta w wir wielkich przemian. Pełna jest nie tyle heroicznej walki z bronią w ręku, co tej zupełnie szarej - walki o drugiego człowieka, o najbliższych...

- Może były 4 ciosy, a może i 5. Dokładnie nie pamiętam. Chyba doznałem szoku. Wiem, że waliłem siekierą na oślep, a krew tryskała dookoła – wyjaśniał w sądzie oskarżony o zabójstwo. Mówił cichym, zawstydzonym głosem, jak gdyby sam nie chciał wierzyć w to, co zrobił.

Pociąg do Chełma odjeżdżał prawie za dwie godziny. Nie musiał więc się spieszyć. Szedł sobie spacerkiem, pogwizdywał, a wypita wódka przyjemnie szumiała mu w głowie. Oczami wyobraźni widział i podziwiał kuszące kształty Danuty. To było dla niego miłe, ale tej kobiety nie mógł nawet dotknąć...

- Twoje dni są policzone. Zginiesz marnie, zabijemy cię, a przed śmiercią będziesz wił się z bólu, padalcu! - usłyszał zięć od teściowej. Nie była to jej pierwsza groźba. Teść nie był od niej lepszy. Uwzięli się na niego. Za grosz nie miał wsparcia u żony, starzy przekabacili ją na swoją stronę.